Ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή, το λαμπρότερο από τα “διαμάντια” του Αιγαίου Πελάγους, που δικαίως έχει χαρακτηρισθεί ως το “νησί της Αρμονίας και της Ομορφιάς”, είναι η Λέσβος, που πολλοί την γνωρίζουν με το όνομα Μυτιλήνη, λόγω της ομώνυμης πρωτεύουσάς του.
H Λέσβος είναι ένα ψηφιδωτό αξιοθέατων, με πολλές και μοναδικές φυσικές ομορφιές, σπάνια γεωλογικά μνημεία, τρομακτικές εναλλαγές στα τοπία του, καταπληκτικούς αρχαιολογικούς θησαυρούς, οικισμούς εξαίρετου αρχιτεκτονικού κάλλους, υγροβιότοπους, πεζοπορικές διαδρομές, μουσεία σημαντικότατης αξίας, ξεχωριστή τοπική κουζίνα, ζωντανά παγανιστικά δρώμενα, προσκυνήματα γνωστά σε όλη τη χώρα και φυσικά διαθέτει κάθε είδους καταλύματα, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, για μια άνετη και ευχάριστη διαμονή.
Όλα αυτά κι άλλα πολλά, κάνουν όσους έρχονται στο νησί να το ερωτεύονται και να μιλούν με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτό. Ακριβώς γιατί επιμένει να διατηρεί μια ξεχωριστή “προσωπικότητα” και “αύρα”.
H έκρηξη ενός ηφαιστείου πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια χώρισε το νησί σε δύο διαφορετικούς “κόσμους”, που η εναλλαγή τους, αφήνει εκστατικό τον επισκέπτη. Η ανατολική πλευρά είναι κατάφυτη από πευκώνες και ελαιώνες, που κατηφορίζουν μέχρι τη θάλασσα. Στο δυτικό μέρος της Λέσβου όμως το τοπίο αλλάζει και θυμίζει κάτι από Κυκλάδες και… “άγρια Δύση”. Εδώ βρίσκεται και ένα μοναδικό μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς, το απολιθωμένο δάσος Σιγρίου και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου.
Η Λέσβος αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για καλοκαιρινές διακοπές και αναψυχή. Το νησί είναι ορεινό παρόλο που έχει αρκετές πεδινές εκτάσεις – και ανήκει στο σύμπλεγμα των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, ενώ απέχει ελάχιστα από τις ακτές της Τουρκίας.
Οι περισσότεροι οικισμοί της διατηρούν το “χρώμα” τους και την αρχιτεκτονική τους φυσιογνωμία και βγαίνουν σαν μέσα από ζωγραφικό πίνακα, καθώς προβάλλουν μέσα από το ασημοσταχτί των ελαιώνων με τις παραδοσιακές κεραμοσκεπές τους και τα λιθόστρωτα δρομάκια τους. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση διατήρησης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς των οικισμών είναι ο γραφικότατος Μόλυβος.
Εντυπωσιακό στοιχείο του νησιού οι πολλές θερμές πηγές του – το ένα τέταρτο των ιαματικών πηγών της χώρας βρίσκεται εδώ – οι υγροβιότοποί του με τα χιλιάδες ενδημικά και αποδημητικά πουλιά και αμφίβια, το μοναδικό μνημείο του Απολιθωμένου Δάσους, τα πασίγνωστα σε όλη τη χώρα μοναστήρια (όπως του Αγίου Ραφαήλ και του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο) και προσκυνήματά του, τα λατρευτικά δρώμενα (όπου η χριστιανική πίστη συνυπάρχει με τον παγανισμό), και βέβαια η ζώσα πνευματική του παράδοση διαρκώς παρούσα μέσα από παντοειδείς εκδηλώσεις ακόμα και στα πιο μικρά χωριά.
Μεγάλα πνευματικά αναστήματα της ευρύτερης περιοχής της Αιολίδας στο διάβα των αιώνων ήταν η “Δέκατη Μούσα” Σαπφώ, ο Πιττακός (ένας από τους εφτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας), ο Αλκαίος, ο Τέρπανδρος, ο κιθαρωδός Αρίωνας, ο “πατέρας της βοτανικής” Θεόφραστος, ο Εφταλιώτης, ο Μυριβήλης, ο Βενέζης, ο Κόντογλου, ο Πανσέληνος, ο Κουντουράς, ο Ιακωβίδης, ο Θεόφιλος, ο Ελύτης.
